Glioma

اهمیت تست ژنتیک و نتایج آن در تشخیص سرطان (گلیوما Glioma)

گلیوما یکی از رایج ترین انواع نئوپلاسمهای سیستم عصبی مرکزی میباشد.

تهیه و گردآوری :بهنیا صادقی

مقدمه :

گلیوما تومورهای منتشر شوندهای هستند که بافتهای اطراف مغز را تحت تاثیر قرار میدهند. منشا گلیوما سلولهای آستروسیتها،الیگودندروسیتها و سلولهای اپندیمال میباشد.  

گلیوبلاستوما رایج ترین نوع گلیوما بوده که ۵۷ درصد بیماران گلیوما و 48 درصد از بیماران با تومورهای بدخیم سیستم عصبی مرکزی را شامل میشود و از سلولهای  آستروسیت منشا میگیرد.

 علایم گلیوما میتوان به سر درد، حالت تهوع و استفراغ، سر در گمی و گیجی، از دست دادن حافظه، تغییر در خلق و خوی مانند زود رنجی،  مشکالت بینایی دو بینی، از دست دادن دید محیطی، تاری دید، مشکالت در تکلم و تشنج اشاره کرد.

در گذشته گلیوما بر اساس هیستوپاتولوژی به سه نوع Astrocytoma،  Oligodendrogliomas و oligoastrocytomas/gliomas mixed تقسیم بندی میگردید.

 در سال 2021 سازمان بهداشت جهانی، گلیوما را بر اساس مارکرهای  ژنتیکی دخیل در بیماری مانند جهشهای ژن Dehydrogenase Isocitrate 2IDH1/IDH ، codeletion q/19p1 و حذف هموزیگوت ژنهای Cyclin (CDKN2A )B/A2 Inhibitor Kinase Dependent به انواع گلیوبلاستوما، آستروسیتوما و الیگودندروگلیوما تقسیم بندی کرد.

آستروسیتوما دارای جهش در ژن  IDH و بر حسب شدت بیماری به انواع 2G، -3G و 4G تقسیم بندی میگردد. در نوع 4G این بیماری حذف شدگی هموزیگوت در ژنهای B/CDKN2A علاوه بر جهش  در ژن IDH رخ میدهد.

بیماری الیگودندروگلیوما علاوه بر جهش در ژن IDH دارای حذف شدگی 1p/19q میباشد.

بیماری گلیوبلاستوما برای جهش در ژنهای IDH نرمال هستند و از نظر شدت بیماری نوع 2-3G میباشد. تصویر 1 شمای کلی از طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی در مورد بیماری گلیوما را نشان میدهد.

تومور مغزی گلیوما یکی از پیچیده‌ ترین و شایع‌ ترین انواع تومورهای مغزی است که منشاء آن از سلول‌ های گلیال در سیستم عصبی مرکزی است. این تومور ها به دلیل تنوع در نوع، درجه و رفتار بیولوژیکی، چالشی بزرگ برای بیماران، پزشکان و پژوهشگران محسوب می‌شوند. گلیوم اها می‌توانند از تومور های خوش‌ خیم مغزی با رشد آهسته تا تومور های بدخیم مغزی و بسیار تهاجمی متغیر باشند که در این میان، گلیوبلاستوما (GBM) به عنوان کشنده‌ ترین نوع آن شناخته می‌شود.
افزایش آگاهی درباره علائم، روش‌ های تشخیصی و پیشرفت‌ های درمانی می‌تواند نقش مهمی در شناسایی زودهنگام و بهبود کیفیت زندگی بیماران ایفا کند. در این مقاله، با نگاهی جامع به تومور مغزی گلیوما، به بررسی انواع، علل، روش‌های درمان و پیش‌آگهی آن خواهیم پرداخت. هدف این است که با ارائه اطلاعات علمی و دقیق، هم نیازهای تخصصی و هم سوالات عمومی درباره این بیماری پاسخ داده شود.تومور مغزی گلیوما یا گلیوم مغزی چیست ؟
گلیوما یا گلیوم مغزی نوعی تومور مغزی است که از سلول‌ های گلیال، ساختار های حمایت‌کننده و محافظ سیستم عصبی مرکزی، منشاء می‌گیرد. این سلول‌ ها که وظیفه تغذیه، حمایت و عایق‌ بندی نورون‌ ها را بر عهده دارند، در صورت تغییرات ژنتیکی و غیرطبیعی می‌توانند به تومور های خوش‌خیم یا بدخیم تبدیل شوند. گلیوما ها براساس نوع سلول منشأ (مانند آستروسیت‌ها، اولیگودندروسیت‌ها و سلول‌های اپاندیمال) و درجه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO Grade I-IV) طبقه‌بندی می‌شوند.
گلیوم‌های مغزی می‌توانند در هر بخشی از مغز یا نخاع ظاهر شوند و بسته به محل قرارگیری، علائمی مانند سردردهای مداوم، تشنج، مشکلات بینایی، اختلالات حرکتی یا تغییرات شناختی ایجاد کنند. از جمله شایع‌ ترین انواع این تومورها می‌توان به آستروسیتوما، اولیگودندروگلیوما و گلیوبلاستوما اشاره کرد که گلیوبلاستوما به دلیل تهاجمی بودن و رشد سریع، کشنده‌ترین نوع آن است.
تشخیص گلیوما اغلب از طریق تصویربرداری‌های پیشرفته مانند ام آر آی  انجام می‌شود. درمان بسته به نوع و درجه تومور شامل جراحی تومور مغزی، پرتودرمانی، شیمی‌ درمانی و درمان‌های هدفمند است. آگاهی زودهنگام و دسترسی به درمان‌های تخصصی می‌تواند نقش حیاتی در بهبود پیش‌آگهی و افزایش کیفیت زندگی بیماران ایفا کند.
انواع تومور مغزی گلیوما
تومورهای مغزی گلیوما بر اساس نوع سلول‌ های گلیال و درجه تهاجمی بودن به دسته‌ های مختلفی تقسیم می‌شوند.

سه نوع اصلی گلیوما شامل آستروسیتوما، اولیگودندروگلیوما و اپاندیموما هستند. این تومورها همچنین با توجه به درجه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) از درجه 1 تا درجه 4 دسته‌ بندی می‌شوند که این درجات نشان‌ دهنده شدت و سرعت رشد تومور هستند.
آستروسیتوما: این نوع گلیوما از سلول‌های آستروسیت که وظیفه حمایت و تغذیه نورون‌ها را دارند، ایجاد می‌شود. آستروسیتوما ها می‌توانند از نوع درجه پایین (کند رشد) تا گلیوبلاستوما، که تهاجمی‌ ترین نوع است، متغیر باشند.
اولیگودندروگلیوما: این تومور ها از سلول‌ های اولیگو دندروسیت منشأ می‌گیرند که وظیفه تولید میلین برای پوشش فیبر های عصبی را دارند. اولیگودندروگلیوماها معمولاً رشد آهسته‌تری دارند و به درمان‌های ترکیبی پاسخ بهتری نشان می‌دهند.
اپاندیموما: این نوع گلیوما از سلول‌های اپاندیمال در بطن‌ های مغزی یا کانال نخاعی ایجاد می‌شود و بیشتر در کودکان دیده می‌شود.
گلیوماها ممکن است ترکیبی از این انواع باشند، مانند آسترو-اولیگودندروگلیوما. شناخت دقیق نوع و درجه گلیوما برای انتخاب درمان مناسب و بهبود پیش‌آگهی بیمار بسیار مهم است. تکنیک‌های تشخیصی پیشرفته و درمان‌های نوین در مدیریت انواع گلیوما نقش کلیدی دارند.

همچنین بر اساس منشاء ایجاد تومورهای گلیوم در کودکان می توان طبقه بندی ترکیبی با گرید تومورها ارائه نمود. بر این اساس انواع اصلی و معروف تومورهای گرید بالای گلیوم در کودکان عبارتند از:

آستروسیتومای آناپلاستیک (گرید 3)
گلیوبلاستومای چندشکلی (گرید 4)
گلیوم منتشر خط میانی، H3 K27M-جهش یافته (سابقاً با نام گلیوم منتشر درون زاد پل مغزی (DIPG) شناخته می شد)

علت ایجاد تومور مغزی گلیوما چیست ؟
تومور مغزی گلیوما به دلیل تغییرات ژنتیکی و سلولی در سلول‌ های گلیال، که وظیفه حمایت و محافظت از نورون‌ ها را دارند، ایجاد می‌شود. علت دقیق ایجاد این تومور ها هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل متعددی می‌توانند در شکل‌ گیری آن نقش داشته باشند. عوامل ژنتیکی مانند جهش‌ های ژنی، حذف یا افزایش تعداد کروموزوم‌ ها و اختلالات در تنظیم ژن‌ های مرتبط با رشد سلولی از مهم‌ ترین عوامل محسوب می‌شوند. به طور مثال، جهش در ژن‌های TP53 و IDH1/IDH2 با بسیاری از انواع گلیوما مرتبط هستند.

عوامل محیطی مانند قرار گرفتن طولانی‌ مدت در معرض تابش‌ های یونیزان نیز می‌توانند خطر ابتلا به گلیوما را افزایش دهند. همچنین، تاریخچه خانوادگی و استعداد ژنتیکی می‌توانند احتمال ایجاد این تومورها را بالا ببرند.

بعضی از محققان به تأثیر التهاب مزمن مغزی و اختلالات سیستم ایمنی در شکل‌گیری گلیوما اشاره کرده‌اند. با این حال، برخلاف برخی باورها، شواهد علمی معتبری مبنی بر تأثیر مستقیم استفاده از تلفن همراه یا عوامل روزمره دیگر بر ایجاد گلیوما وجود ندارد.

تومور مغزی گلیوما چه علائمی ایجاد میکند ؟
تومور مغزی گلیوما می‌تواند بسته به محل قرارگیری، اندازه و سرعت رشد خود علائم متنوعی ایجاد کند. این علائم معمولاً به دلیل فشار بر بافت‌ های مغزی یا اختلال در عملکرد نواحی مختلف مغز بروز می‌کنند. یکی از شایع‌ترین علائم، سردردهای مداوم است که اغلب صبح‌ها شدت بیشتری دارد و ممکن است با تهوع و استفراغ همراه باشد.

تشنج نیز از دیگر علائم رایج گلیوما است، حتی در افرادی که سابقه تشنج ندارند. اختلالات حرکتی مانند ضعف یا بی‌حسی در اندام‌ها، مشکلات در راه رفتن یا تعادل و کاهش هماهنگی حرکات نیز ممکن است دیده شود.

اگر تومور در نزدیکی نواحی مرتبط با بینایی باشد، تاری دید، دوبینی یا از دست دادن بخشی از میدان دید رخ می‌دهد. مشکلات شناختی و روانی مانند اختلال در حافظه، کاهش تمرکز، تغییرات شخصیتی یا گیجی نیز از علائم رایج در برخی بیماران است. در مواردی که تومور به مناطق مرتبط با گفتار و زبان آسیب بزند، اختلالات گفتاری بروز می‌کند.

شدت و نوع علائم ممکن است با پیشرفت تومور تغییر کند. آگاهی از این علائم و مراجعه زودهنگام به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان به‌موقع می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر پیش‌آگهی بیماری داشته باشد.

تشخیص تومور مغزی گلیوما چگونه انجام میشود ؟
تشخیص تومور مغزی گلیوما فرآیندی چند مرحله‌ای است که با ارزیابی علائم بیمار آغاز می‌شود. پزشکان ابتدا با گرفتن شرح حال دقیق، علائمی مانند سردرد های مزمن، تشنج، مشکلات حرکتی یا اختلالات شناختی را بررسی می‌کنند. معاینات عصبی تخصصی برای ارزیابی عملکرد مغز و اعصاب، از جمله توانایی حرکتی، تعادل، بینایی، گفتار و حافظه، اولین گام در تشخیص است.

برای تأیید وجود تومور، از تصویربرداری‌های پیشرفته مانند MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) استفاده می‌شود. این روش به دلیل دقت بالا، تصویر دقیقی از محل، اندازه و نوع احتمالی تومور ارائه می‌دهد. CT اسکن نیز گاهی برای ارزیابی تغییرات ساختاری مغز به کار می‌رود. در برخی موارد، تصویربرداری PET برای بررسی فعالیت متابولیکی سلول‌های تومور استفاده می‌شود.

بیوپسی، یا نمونه‌برداری از تومور، روش قطعی تشخیص گلیوما است. نمونه به دست آمده تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود تا نوع سلول‌های تومور و درجه‌بندی آن مشخص شود. آزمایش‌های ژنتیکی و مولکولی بر روی نمونه بیوپسی می‌تواند اطلاعات دقیقی درباره جهش‌های ژنی خاص، مانند IDH1 یا MGMT، فراهم کند که در تصمیم‌گیری درمانی مؤثر است.

الیگودندروگلیوما
الیگودندروگلیوماها نوع نادری از گلیوما هستند. آنها از سلول‌های گلیال به نام الیگودندروسیت‌ها ایجاد می‌شوند.
ممکن است بشنوید که تومور شما به عنوان:

الیگودندروگلیوما، جهش یافته IDH و 1p/19q حذف شده توصیف می‌شود.
پزشکان الیگودندروگلیوماها را بر اساس سرعت رشد احتمالی آنها در گروه‌ها قرار می‌دهند. به این درجه می‌گویند. آنها می‌توانند:

درجه 2 (پزشکان گاهی اوقات اینها را منتشر می‌نامند)
درجه 3 (پزشکان گاهی اوقات اینها را آناپلاستیک می‌نامند)
درجه 3 بالاترین درجه برای الیگودندروگلیوماها است.

گلیوبلاستوما
گلیوبلاستوما نوعی گلیومای سریع رشد (درجه بالا) است. در گذشته به آن گلیوبلاستوما مولتی‌فرم یا GBM نیز می‌گفتند. پزشکان نحوه نامگذاری گلیوبلاستوما را تغییر داده‌اند. به گلیوبلاستوما، IDH نوع وحشی توصیف می‌شود.
همه گلیوبلاستوماها درجه 4 هستند.

گلیوماهای منتشر و آناپلاستیک چیست؟
سازمان بهداشت جهانی (WHO) دیگر از اصطلاحات آناپلاستیک یا منتشر هنگام توصیف انواع مختلف تومور مغزی استفاده نمی‌کند. اکثر گلیوماها منتشر هستند. این بدان معنی است که آنها مرز مشخصی بین تومور و بافت طبیعی مغز ندارند. پزشکان اکثر گلیوماهای درجه 2 را به عنوان منتشر طبقه‌بندی می‌کنند.

آناپلاستیک به این معنی است که سلول‌های سرطانی به سرعت تقسیم می‌شوند. آنها شبیه سلول‌های طبیعی به نظر نمی‌رسند و رفتار نمی‌کنند. پزشکان اکثر گلیوماهای درجه 3 را به عنوان آناپلاستیک طبقه‌بندی می‌کنند.

جهش یافته IDH و IDH نوع وحشی به چه معناست؟
پزشک شما به دنبال تغییرات ژنی خاصی در سلول‌های تومور مغزی است. این آزمایش‌ها همچنین مطالعات بیومارکر یا مولکولی نامیده می‌شوند. پزشک شما از نتایج این آزمایش‌ها برای تعیین نوع گلیومای شما استفاده می‌کند.

IDH (ایزوسیترات دهیدروژناز) یک ژن است. پزشک شما به دنبال تغییرات دائمی (جهش) در ژن IDH است که به پیش‌بینی رفتار آن کمک می‌کند.

نوع گلیومای شما به این بستگی دارد که آیا تغییراتی در این ژن وجود دارد یا خیر:

جهش یافته IDH به این معنی است که شما تغییراتی (جهش) در ژن IDH دارید.
IDH نوع وحشی به این معنی است که شما تغییراتی در ژن IDH ندارید.

1. IDH1 و IDH2:

• IDH1 و IDH2 آنزیم‌هایی هستند که در چرخه اسید سیتریک نقش دارند. جهش‌های این ژن‌ها معمولاً با شکل‌های خاصی از تومورها، از جمله آستروسیتوم‌های کم‌خطر و گلیوبلاستوماهای درجه پایین، مرتبط هستند.
• در گلیوبلاستوما، جهش در ژن IDH1 به خصوص رایج است و وجود این جهش به طور کلی با پیش‌آگهی بهتر در مقایسه با بافت‌های بدون جهش IDH1 مرتبط است.
• IDH2 هم در مقدار کمتری از موارد گلیوبلاستوما جهش می‌یابد و معمولاً به پیش‌آگهی بدی مرتبط نمی‌باشد.

2. CDKN2A:

• CDKN2A یکی از ژن‌های سرکوب‌گر تومور است که در تنظیم چرخه سلولی نقش دارد. جهش‌ها یا حذف‌های این ژن به طور معمول با پیشرفت سریع‌تر تومور و کاهش بقا در بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما ارتباط دارد.
• وجود نقص‌هایی در CDKN2A معمولاً نشانه‌ای از پروگنوز بد و تهاجم بیشتر بیماری است.

3. TP53:

• TP53 یکی دیگر از ژن‌های سرکوب‌گر تومور است که در ترمیم DNA و تنظیم آپوپتوز نقش کلیدی دارد. جهش در TP53 به طور معمول، نشان‌دهنده‌ی عدم قابلیت ترمیم DNA و افزایش ناپایداری ژنتیکی است.
• در گلیوبلاستوما، جهش‌های TP53 معمولاً با نوع سیتوپلاسمیک تومور مرتبط هستند و می‌توانند به پیشرفت بیشتر و پاسخ ضعیف‌تر به درمان اشاره دارند.

جمع‌بندی:

• بیماران با جهش‌های IDH1 معمولاً دارای پیش‌آگهی بهتری هستند، در حالی که نقص‌های در ژن‌های CDKN2A و TP53 به طور عمومی با پیشرفت سریع‌تر بیماری و کاهش بقا مرتبطند.
• مقایسه کلی این چهار مارکر می‌تواند به دریافت دقیق‌تری از نوع تومور و پیش‌آگهی آن کمک کند و در طراحی راهکارهای درمانی و پیگیری‌های بالینی مفید باشد.

آنزیم IDH دکربوکسیالسیون ایزوسیترات به -2اکسوگلوتارات را کاتالیز میکند. IDH بر دو نوع IDH1 و IDH 2میباشد. 1IDH در سیتوپالسم فعالیت کرده و 2IDH در میتوکندری میباشد. جهش در ژنهای 1IDH و 2IDH در انواع سرطانها مشاهده شده است. شایع ترین جهشها شامل (IDH1 (132R و (IDH2 (172R میباشند.

 این اسیدهای آمینه در جایگاه فعال آنزیم قرار گرفته اند و در اثر جهش در این جایگاه، فعالیت طبیعی آنزیم مختل میگردد. CDKN2A در بسیاری از سرطانها دخیل میباشد. در بیشتر مواردCDKN2A دچار حذف هموزیگوت گردیده است. این پروتئین دارای فعالیتهای متعدد بوده که از  مهمترین آنها میتوان به القای توقف (Arrest )سلولی در فاز 1G و 2G، سرکوب کنندگی تومور، مهار فعالیت 2MDM و در نتیجه افزایش فعالیت 53p اشاره کرد.

 ژن CDKN2B در مجاورت CDKN2A قرار گرفته و عمدتا در تومورها همراه با CDKN2A حذف گردیده است. این ژن یکinhibitor kinase dependent-cyclin را کد میکند که در تنظیم رشد سلولی و کنترل پیشرفت فاز 1G از چرخه سلول نقش دارد. از نظر بالینی تنها حذف CDKN2B/CDKN2A به صورت هموزیگوت دارای  ارزش تشخیصی و بالینی میباشد.  deltion-co19 q/1P یا حذف همزمان بازوی کوتاه کروموزوم 1pو بازوی بلند کروموزوم 19q یک مارکر ژنتیکی برای شناسایی بیماری الیگودندروگلیوما و تمایز آن از سایر بیماریهای گلیوما میباشد.

 این حذف در نتیجه ترنسلوکیشن نا متعادل کروموزوم 1 و کروموزوم19 میباشد که در اوایل پاتوژنز بیماری الیگودندروگلیوما  رخ میدهد. اثر بیولوژیکی این حذف کروموزومی هنوز مشخص نشده است.

درمان تومور مغزی گلیوما
روش‌های درمانی تومور گلیوما:

جراحی تومور گلیوما:
هدف اصلی جراحی، برداشتن هر چه بیشتر تومور است. در برخی موارد، برداشتن کامل تومور به دلیل محل قرارگیری یا نفوذ به بافت‌های حیاتی مغز، ممکن نیست.

پرتودرمانی تومور گلیوما:
از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول‌های توموری و کوچک کردن تومور استفاده می‌شود. ممکن است به تنهایی یا همراه با جراحی و شیمی‌درمانی استفاده شود.

شیمی‌درمانی تومور گلیوما:
داروهایی برای از بین بردن سلول‌های توموری و جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌شود. ممکن است به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز شود.

درمان‌های هدفمند تومور گلیوما:
داروهایی که ویژگی‌های خاص سلول‌های توموری را هدف قرار می‌دهند. این داروها می‌توانند رشد تومور را مهار کنند یا آن را از بین ببرند.

ایمونوتراپی تومور گلیوما:
سیستم ایمنی بدن را برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های توموری تحریک می‌کند.

واکسن‌های تومور گلیوما:
برای تحریک سیستم ایمنی بدن به منظور حمله به سلول‌های توموری طراحی شده‌اند.

ویروس‌درمانی انکولیتیک:
از ویروس‌های اصلاح‌شده برای از بین بردن سلول‌های توموری استفاده می‌شود.

درمان‌های مبتنی بر ژن:
برای اصلاح ژن‌های معیوب در سلول‌های توموری استفاده می‌شوند.
انتخاب روش درمانی مناسب برای تومور گلیوما به عوامل مختلفی بستگی دارد و باید توسط پزشک متخصص تعیین شود.

گرید تومور مغزی گلیوما
گرید تومور مغزی گلیوما نشان دهنده سرعت رشد و تهاجمی بودن تومور است. این گریدبندی به پزشکان کمک می‌کند تا پیش‌آگهی بیماری را تخمین بزنند و بهترین روش درمانی را انتخاب کنند. گلیوماها معمولاً با استفاده از سیستم درجه بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) از درجه 1 تا 4 درجه بندی می‌شوند:

تومور مغزی گلیوما گرید 1:
تومور مغزی گلیوما گرید 1 خوش خیم ترین نوع گلیوما است. این تومورها رشد کندی دارند و به ندرت به بافت های اطراف مغز حمله می‌کنند. به همین دلیل، گلیوما گرید 1 اغلب قابل درمان است و پیش آگهی خوبی دارد. انواع گلیوما گرید 1:

پیلوسایتیک آستروسیتوما: این تومورها اغلب در کودکان و نوجوانان دیده می‌شوند و معمولاً در مخچه یا ساقه مغز ایجاد می‌شوند.
الیگودندروگلیوما: این تومورها در بزرگسالان شایع‌تر هستند و معمولاً در مغز ایجاد می‌شوند.
اپاندیموما ساب اپاندیمال: این تومورها نادر هستند و معمولاً در بطن‌های مغز ایجاد می‌شوند. این تومورها خوش خیم، رشد کندی دارند و معمولاً به بافت‌های اطراف حمله نمی‌کنند.
 

تومور مغزی گلیوما گرید 2:
 

 این تومورها نسبت به درجه 1 تهاجمی‌تر هستند و می‌توانند به بافت‌های اطراف حمله کنند. همچنین ممکن است پس از درمان عود کنند. تومور مغزی گلیوما گرید 2 نوعی تومور مغزی است که از سلول‌های گلیال در مغز یا نخاع شروع می‌شود. این تومورها نسبت به گلیوما گرید 1 تهاجمی‌تر هستند و می‌توانند به بافت‌های اطراف مغز حمله کنند. همچنین احتمال عود این تومورها پس از درمان بیشتر است. انواع گلیوما گرید 2:

آستروسیتوما دیفیوز: این تومورها شایع‌ترین نوع گلیوما گرید 2 هستند و معمولاً در بزرگسالان جوان ایجاد می‌شوند.
الیگودندروگلیوما: این تومورها در بزرگسالان شایع‌تر هستند و معمولاً در مغز ایجاد می‌شوند.
اپاندیموما میکسوپاپیلاری: این تومورها نادر هستند و معمولاً در نخاع ایجاد می‌شوند.
تومور مغزی گلیوما گرید 3:
این تومورها بدخیم و تهاجمی هستند و به سرعت رشد می‌کنند.تومور مغزی گلیوما گرید 3 نوعی تومور مغزی بدخیم است که از سلول‌های گلیال در مغز شروع می‌شود. این تومورها تهاجمی هستند و به سرعت رشد می‌کنند و به بافت‌های اطراف مغز حمله می‌کنند. انواع گلیوما گرید 3:

آستروسیتوما آناپلاستیک: این تومورها شایع‌ترین نوع گلیوما گرید 3 هستند و معمولاً در بزرگسالان ایجاد می‌شوند.
الیگودندروگلیوما آناپلاستیک: این تومورها نادرتر از آستروسیتوما آناپلاستیک هستند و معمولاً در بزرگسالان ایجاد می‌شوند.
تومور مغزی گلیوما گرید 4:
این تومورها تهاجمی‌ترین نوع گلیوما هستند و به سرعت رشد می‌کنند و به بافت‌های اطراف حمله می‌کنند. گلیوبلاستوما مولتی فرم نمونه‌ای از گلیومای درجه 4 است. تومور مغزی گلیوما گرید 4، که به عنوان گلیوبلاستوما مولتی فرم (GBM)  نیز شناخته می‌شود، تهاجمی‌ترین و بدخیم‌ترین نوع تومور مغزی است. این تومورها از سلول‌های گلیال در مغز شروع می‌شوند و به سرعت رشد می‌کنند و به بافت‌های اطراف مغز حمله می‌کنند. ویژگی‌های گلیوبلاستوما:

رشد سریع: سلول‌های گلیوبلاستوما به سرعت تقسیم می‌شوند و تومور به سرعت بزرگ می‌شود.
تهاجمی: این تومورها به بافت‌های سالم مغز حمله می‌کنند و می‌توانند از طریق رگ‌های خونی و مایع مغزی نخاعی به سایر قسمت‌های مغز گسترش یابند.
عود: حتی پس از درمان، گلیوبلاستوما اغلب عود می‌کند.
مقاومت به درمان: این تومورها اغلب به درمان‌های استاندارد مانند جراحی، پرتودرمانی تومور مغزی و شیمی درمانی مقاوم هستند.
برای بهترین دکتر پرتودرمانی تومور مغزی کلیک کنید.
کنار آمدن با گلیوما
کنار آمدن با تشخیص تومور مغزی می‌تواند از نظر عملی و عاطفی دشوار باشد. این می‌تواند به خصوص زمانی که تومور نادری دارید دشوار باشد. آگاهی خوب از نوع توموری که دارید و درمان آن می‌تواند کنار آمدن با آن را آسان‌تر کند.آیا گلیوما و گلیوبلاستوما یکسان هستند؟ تفاوت ها را بیابید
بر اساس مطالعات، هزاران نفر در سراسر جهان به تومور مبتلا هستند. این واقعیت تلخ زندگی است. تومور توده ای از سلول های نابجا است. تعادل عالی CNS شما می تواند توسط یک تومور به هم بخورد. گلیوما و گلیوبلاستوما نوعی سرطان هستند که در مغز تشکیل می شوند. برای بیمارانی که در تشخیص خود با این اصطلاحات مواجه شده اند، تمایز بین آنها می تواند دشوار باشد زیرا به نظر شبیه هستند.

بیماران اغلب از پزشک خود می پرسند که آیا گلیوما و گلیوبلاستوما یکسان هستند؟ از سوی دیگر، گلیوما و گلیوبلاستوما دارای ویژگی ها، درمان ها و نتایج متفاوتی هستند. با دانستن تفاوت بین این دو تومور مغزی، بیماران ممکن است بتوانند وضعیت خود را بهتر درک کنند. برای نتایج احتمالی آماده شوید و تصمیمات آگاهانه تری در مورد سلامت آنها بگیرید.

مقایسه بین گلیوما و گلیوبلاستوما
هر دوی این تومورها از سلول های سرطانی به وجود می آیند. گلیوماس انواع تومورهایی هستند که با رشد غیر طبیعی سلول های گلیال ایجاد می شوند. مراحل I تا IV برای طبقه بندی گلیوما استفاده می شود که درجه IV سرطانی است.

گلیوبلاستوم یک تومور مرحله IV و نوع خاصی از گلیوما است که به سرعت رشد می کند و به بافت های اطراف گسترش می یابد. این تومورهای مغزی از جهات مختلفی متفاوت هستند. برخی از تفاوت های دیگر بین آنها در زیر ذکر شده است:

گلیوما چیست؟
این نوعی سرطان است که در سلول های بدخیم مغز یا نخاع منتشر می شود. گلیوما فقط تا مغز رشد می کند و در هیچ جای دیگری از بدن فرد ایجاد نمی شود.

سلول‌های گلیال مغز یا نخاع جایی هستند که سلول‌های گلیال به‌طور غیرقابل کنترلی رشد می‌کنند. این سلول ها از سیستم عصبی مغز پشتیبانی می کنند که نقش مهمی در حفظ سلامت سیستم عصبی مرکزی دارد. توسط WHO به چهار درجه طبقه بندی شده است.

درجات I و II به آرامی در حال رشد هستند زیرا این دو درجه به گلیوماهای درجه پایین تعلق دارند. در همین حال، درجات III و IV این سرطان به سرعت در حال رشد هستند زیرا گلیوماهای با درجه بالا هستند. سه زیر نوع سرطان گلیوما وجود دارد که عبارتند از:

1. آستروسیتوم:
این تومورها از سلول های گلیال به نام آستروسیت ایجاد می شوند. آنها می توانند به سرعت یا آهسته رشد کنند.

2. الیگودندروگلیوما:
نوع دیگری از سلول های گلیال به نام اولیگودندروسیت، منبع الیگودندروگلیوما است که تومور هستند. آنها به کندی رشد می کنند و اغلب با پرتودرمانی و جراحی درمان می شوند.

3. اپندیموم:
سلول های اپاندیمی که با بطن های مغز هم مرز هستند باعث ایجاد اپندیموم می شوند. اغلب برای درمان آنها از جراحی استفاده می شود و می توانند بی ضرر یا سرطانی باشند.

درباره گلیوبلاستوما
گلیوبلاستوما شامل انواع مختلفی از سلول ها است. آنها اغلب به عنوان گلیوبلاستوما مولتی فرم شناخته می شوند. این یک نوع سرطان مغز است که از آستروسیت های مغز رشد می کند. این نوع سرطان کشنده و تهاجمی است.

ظرفیت این GBM برای هجوم به بافت مغز مجاور و رشد سریع آن از ویژگی های تعیین کننده آن است. ماهیت بسیار بدخیم آن با این واقعیت مشخص می شود که اغلب به عنوان تومور درجه IV شناخته می شود. همچنین گلیوبلاستوما بیشتر و سریعتر از سایر گلیوماها اتفاق می افتد.

علل هر دو تومور
علل دقیق این دو سرطان هنوز ناشناخته است. با این حال، چندین عامل خطر شناسایی شده است:

سابقه خانوادگی یا تغییرات ژنتیکی می تواند شانس ابتلا به سرطان مغز را افزایش دهد.
تماس با مواد شیمیایی با افزایش خطر تومور مانند قرار گرفتن در معرض آفت کش ها و حلال ها مرتبط است.
بیشتر موارد سرطان مغز در بزرگسالان بالای 50 سال رخ می دهد که باعث می شود در افراد مسن شیوع بیشتری داشته باشد.
پرتوهای یونیزه کننده مانند آنچه در رادیوتراپی استفاده می شود می تواند خطر ایجاد تومور مغزی را افزایش دهد.
علائم گلیوما و گلیوبلاستوما
علائم هر دو تومور بسته به محل و اندازه سرطان می تواند متفاوت باشد.

علائم در گلیوما
علائم و نشانه های زیادی برای این بیماری سرطانی وجود دارد که در زیر به آنها اشاره می کنیم:

مسائل صحبت کردن و برقراری ارتباط
مشکلات دید
سرگیجه
سردرد
مشکل در فکر کردن یا به خاطر سپردن
تهوع و استفراغ
تغییرات شخصیتی
نوسانات خلقی
اختلالات
مشکل در گفتار یا شنوایی
مشکل در راه رفتن
ضعف در بسیاری از نواحی بدن
مسائل مربوط به حفظ تعادل
علائم در گلیوبلاستوما
در اینجا فهرستی از برخی علائم سرطان گلیوبلاستوما آورده شده است.

سرگیجه
از دست دادن اشتها
ضعف عضلانی یا مشکلات تعادل
تهوع و استفراغ
تشنج
تاری یا دو دید
مشکلات از دست دادن حافظه
تغییرات خلقی یا شخصیتی
مشکلات گفتاری
تغییرات در احساس
کمردرد یا سوزش